WIE ZIJN WIJ?

NAASTDEBUREN (Ilias vzw) is een jong theaterhuis, opgericht door Tom Van Landuyt & Angela Schijf. Ze heeft als doel beklijvende toneelvoorstellingen te maken met verschillende en uiteenlopende disciplines in combinatie met tekst-theater: fotografie, beweging & dans, architectuur, beeldende kunsten, muziek, video- & filmkunst,… Kreutzersonate, Als het verlangen maar stopt, is een toneelvoorstelling naar de ophefmakende novelle van Lev Tolstoj. Met live muziek van Ludwig van Beethoven, César Franck, Christoph Gluck en Frédéric Chopin. Ze geniet de medewerking van beeldend kunstenaar Nicola Dinoia. De regie is in handen van Michael De Cock.

 

TOM VAN LANDUYT volgde een toneelopleiding aan Studio Herman Teirlinck (Hoger Instituut voor Dramatische Kunst) te Antwerpen, waar hij in ’92 cum laude afstudeerde. Hij was een vaste rol in de Belgische TV reeksen Zone Stad, Windkracht 10, Crème de la Crème, Teamspirit, stond o.a. in Witse, Aspe, Vermist, Heterdaad, Sedes & Belli en speelde hoofdrollen in meerdere langspeelfilms. Bij de Koninklijke Nederlandse Schouwburg (KNS), het Koninklijk Jeugtheater (KJT) en het Nederlands Toneel Gent (NTG), speelde hij hoofdrollen in A Clockwork Orange, Midsummer Nights’ Dream, Gelukkige Verjaardag Lieve Jelena, Macbeth, Peter Pan, Twelfth Night, Spring Awakening, Le Bal. In 2013 stond hij op de Zomer van Antwerpen in de voorstelling Hannibal van t,arsenaal mechelen.

Tom werkte eveneens met verschillende Nederlandse regisseurs voor de films Mama, Lellebelle, Nadine en de televisiereeksen, De Troon, Flikken Maastricht. In de Nederlandse schouwburgen speelde hij hoofdrollen in o.a. Sacco & Vanzetti (regie Stijn Coninx), Rent (regie Ivo Van Hove), Midzomernachtsdroom (regie Dirk Tanghe/de Paardenkathedraal), Prokofievs’ Peter en de Wolf.

Als muzikant en componist werkte hij mee aan verschillende soundtracks voor langspeelfilms, televisieproducties en muziektheater. Hij bracht een Engelstalig- en Nederlandstalig album uit en nam een duet op met Sam Brown (bekend van de hit Stop en haar samenwerking met de groep Pink Floyd). Na Pig Party verscheen in 2009 het alternatieve Nederlandstalige rock album “Man zo nu en dan”. Hij produceerde en regisseerde eveneens de videoclips Blanke Maagd, Vrijheid en Kreutzersonate, Als het verlangen maar stopt.

In 2015 draaide hij voor de televisiereeks Tytgat Chocolat. In 2015 en 2016 stond hij in de voorstelling Verborgen Gezicht, in een regie van regisseur Mesut Arslan, naar een tekst van Nobelprijswinnaar voor de Literatuur Orhan Pamuk. De voorstelling stond in mei 2016, onder de naam Secret Face op het Theaterfestival in Istanbul.

Tom richtte in 2013 het theaterhuis naastdeburen (Ilias vzw) op, met zijn echtgenote de Nederlandse actrice Angela Schijf. Ze brengen het toneelstuk Kreutzersonate, Als het verlangen maar stopt, in een regie van Michael De Cock en een scenografie van beeldend kunstenaar Nicola Dinoia. https://en.wikipedia.org/wiki/Tom_Van_Landuyt

In 2017 gaat hij aan de slag met het Tirzah Quartet.

 

ANGELA SCHIJF speelde hoofdrollen in films als Daglicht (onderscheiden met een Rembrandt Award), Ik Ook Van Jou, De Griezelbus, De Eetclub en Van God Los. Voor haar rol in die laatste film won ze in Italië de prijs voor Beste Europese Actrice en in eigen land de Publieksprijs Filmtalent.

In het theater brak ze door met de musical 42nd Street, waarvoor ze een Musical Award Beste Vrouwelijke Nieuwkomer ontving. Daarna volgden verscheidene toneelproducties waaronder Ayckbourn’s Momenten Van Geluk en Glazen Speelgoed van Tennessee Williams, de relatiethrillers Petits Crimes onder regie van Shireen Strooker en Blind Vertrouwen van Peter de Baan. Ze bracht Prokofievs’ Peter en de Wolf in Theater Carré in Amsterdam en vertelde onder begeleiding van symfonieorkest Holland Symfonia Tsjaikovski’s De Notenkraker en Het Zwanenmeer in een reeks concerten.

Op televisie was ze te zien in dragende rollen in de telefilms Fortunate Son, De Ordening en De Overloper. Angela Schijf speelde in de door het publiek bekroonde televisieserie Meiden van De Wit en Lieve Lust en vertolkt sinds 2007 de hoofdrol van rechercheur Eva van Dongen in Flikken Maastricht (Winnaar Gouden Televizierring 2014), de populaire politieserie die wekelijks meer dan 2 miljoen kijkers trekt. https://nl.wikipedia.org/wiki/Angela_Schijf

 

ARTISTIEKE MEDEWERKING

  

NICOLA DINOIA, geboren in Matera (Italië), werkt en woont in Antwerpen en Irsina (Italië). In 1996 studeerde hij af aan de Academy of Fine Arts in Bologna (Italië), waar hij in 2008 ook nog het diploma van kunstleraar behaalde. In 2001 behaalde hij de titel van European Master of Fine Arts aan de Winchester School of Fine Arts aan de Universiteit van Southampton (Engeland).

Nicola Dinoia is kunstschilder en stelt zijn werk dan ook regelmatig tentoon, zowel in grotere als in solotentoonstellingen. Daarnaast leidt hij projecten en workshops in België en Italië en verzorgde hij eerder al beeld en decor voor o.a. BRONKS en HETPALEIS.

In 2013 – toen Michael De Cock, in het spoor van Hannibal, een reis maakte langs de grenzen van Europa – trok Nicola samen met Michael naar het zuiden van Italië. In de buurt van Foggia bezochten ze een vluchtelingendorp. Nu maakt Nicola op vraag van Michael beeld voor Kreutzersonate, Als het verlangen maar stopt. www.nicoladinoia.net

 

MICHAEL DE COCK schrijft, vertaalt, bewerkt, regisseert, acteert en is sinds augustus 2006 directeur van t,arsenaal mechelen. Hij studeerde eerst Romaanse talen en letterkunde, daarna volgde hij een acteursopleiding aan het conservatorium van Brussel.

Als regisseur verdiende hij zijn sporen met producties als Bash, Het Land, Norway.today, Beleg, NAMAALS, Het Zuchten, HEDDA, Gidst! (met Rwina), De Kollega’s, Interview, PUIN, 386:Molière, Belga, De Pruimelaarstraat, HAVEN 010 en De koning sterft.

In 2007 brachten t,arsenaal mechelen en Brussels Jazz Orchestra samen Writing Billie over leven en werk van Billie Holiday. Met zangeres Tutu Puoane, actrice Sara De Bosschere, muzikant Frank Vaganée en BJO. De eindregie was van Michael De Cock. BJO en t,arsenaal mechelen maakten in 2010 samen met Gerda Dendooven Vliegen tot de hemel. In 2011 maakten t,arsenaal mechelen, Frank Vaganée, Gerda Dendooven en de Del-Ferro Vaganée Group samen Het Einde van de Wereld, gebaseerd op verhalen van Ovidius. In mei 2014 volgde een nieuwe samenwerking met BJO, Warre Borgmans en t,arsenaal mechelen: Maestro of De Man Zonder Tanden.

In 2009 regisseerde hij samen met Younouss Diallo (FOTTI) Serisse, naar De Kersentuin van Tsjechov, met Senegalese en Belgische acteurs.

Drie Zusters creëerde Michael De Cock in het voorjaar van 2011. Daarna regisseerde hij nog Wit is altijd schoon en Achter de wolken (2011), Biechten en Verre vrienden (2012). Hij was als coach betrokken bij Troost en De handen van Fatma, beide coproducties met het jonge SINCOLLECTIEF.

Voor Zomer van Antwerpen 2013 regisseerde hij Hannibal, een historisch openluchtspektakel, in coproductie met Le Manège Mons e.a.

In seizoen 2014-2015 regisseert Michael Kreutzersonate, Als het verlangen maar stopt, de eerste coproductie met naastdeburen. http://www.kvs.be/nl/michael-de-cock

 

Foto Rob van Dam

MYRTHE HELDER werd op haar zevende aangenomen op het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. In de volgende twintig jaar studeerde zij aan de conservatoria van Den Haag, Utrecht, Amsterdam, Rotterdam en de Universität für Musik und darstellende Kunst, Wien. In Nederland sloot zij haar studie af met een 9,5 in Wenen met Auszeichnung en de hoogste onderscheiding. Naast haar studie volgde zij vele masterclasses bij o.m. Leonidas Kavakos, Maxim Vengerov, het Amadeus Quartet, het Alban Berg Quartet, het Guarneri Quartet en het Fine Arts Quartet. Prijzen won zij nationaal en internationaal in kamermuziekverband en solistisch o.a. bij het Charles Hennen Concours en The Canetti International Violin Competition.

Zij speelde recitals en soloconcerten in grote zalen zoals De Doelen, Het Concertgebouw, de Wiener Musikverein en Carnegie Hall. Zij is gast geweest bij kamermuziekfestivals door heel Europa. Ook is ze Artistiek Leider van Club Classique.

Zij bespeelt een Matteo Goffriller, Venetië 1699. Haar ter beschikking gesteld door Het Nationaal Muziekinstrumenten Fonds.

 

Foto Merlijn Doomernik

NICOLAS VAN POUCKE behoort tot één van de meest vooraanstaande Nederlandse pianisten van zijn generatie.
Sinds zijn debuut in Het Koninklijk Concertgebouw op dertien jarige leeftijd heeft Nicolas opgetreden in alle grote muziekcentra van Nederland en gaf concerten in Duitsland, Frankrijk, Zwitserland, Tsjechië, Polen, Bulgarije, Griekenland, Engeland, Canada en in de VS.

Nicolas won vele prijzen waaronder 1e prijzen op het Prinses Christina Concours en het Internationale Steinway & Sons Pianoconcours. In 2009 won hij op het European Union Piano Competition in Praag een prijs voor de beste interpretatie van een werk van J.S. Bach.

In 2010 won hij de hoogste prijs in zijn leeftijdscategorie tijdens het Nationaal Pianoconcours en in 2013 ontving hij de eerste prijs en de publieksprijs tijdens het Grachtenfestival Conservatorium Concours in het Koninklijk Concertgebouw waarna hij een concert gaf op het Grachtenfestival met Igor Roma wat uitgezonden werd op televisie (Cultura24).

Hij was te gast op diverse festivals waaronder Het Grachtenfestival, Internationaal Kamermuziek Festival Utrecht en Festspiele Mecklenburg Vorpommern.

Met pianoconcerten van Bach, Mozart, Beethoven, Gershwin, Poulenc en Rachmaninoff soleerde Nicolas bij diverse Nederlandse orkesten.

In 2013 verscheen het debuutalbum van Nicolas getiteld “I believe in Bach, the Father, Beethoven, the Son and Brahms, the Holy Ghost of Music”. De cd werd enthousiast ontvangen in de Nederlandse pers; De Volkskrant gaf 4 sterren en schreef: “Een cd die je bij je lurven grijpt door een ontzagwekkende concentratie en een mooi ontwikkeld gevoel voor timing. Als hij dit hoge niveau in de concertzaal waarmaakt hebben we er een fascinerende pianist bij” en NRC Handelsblad : “Van Poucke eert de 3 B’s met bravoure…..met een ronkende diepte die recht doet aan Brahms”.

Naast zijn activiteiten als solist is Nicolas een gepassioneerd kamermusicus.

Hij werkt veelvuldig samen met zijn zus, celliste Ella van Poucke, met een breed repertoire reikend van Bach tot Messiaen en Schnittke.
Ook werkt Nicolas met leden van Het Koninklijk Concertgebouw Orkest (Camerata RCO) en was vaak te gast bij Het Reizend Muziekgezelschap waar hij samenwerkte met musici als Christiaan Bor, Godfried Hoogeveen en Jean­Claude vanden Eynden. Overige kamermuziekpartners waren o.a. Igor Roma, Colin Carr, Claudio Bohorquez, Andreas Reiner, Judith Serkin, Gil Sharon, Het Rubens Kwartet, Het Alma Kwartet en Emmy Verhey.

Nicolas begon op zesjarige leeftijd met pianolessen, studeerde aan het Conservatorium van Amsterdam bij David Kuyken en Jan Wijn. Verder kreeg hij enkele lessen van Murray Perahia en volgde masterclasses bij Emanuel Ax, Dmitri Bashkirov en Stephen Kovacevich tijdens het Verbier Festival. Ook volgde hij masterclasses bij Gary Graffman, Jean­Yves Thibaudet, Jean Bernard Pommier, Maria Joao Pires, Menahem Pressler en Pascal Devoyon.